g m syed

جي ايم سيد جنھن کي اسان رھبر چوندي دير ئي نه ڪندا آھيون، پر ڇا ان جي ڪيل ھر ڳالھ تي اسان عمل ڪندا آھيو.؟
نه بلڪل به نه...ڇوته اسان اڃان جي ايم سيد کي سھي نموني پڙھيو ۽ سمجھيو ئي نه آھي اسان وٽ ٽائيم ڪٿي آ.؟
اسان اڄ ڪل جي قوم پرستن جي پوٺيان ڊُڪي ڊُڪي ٿڪجي ٿا پئون......۽ انھن جي پرچار ۾ مصروف آھيون....ھر قوم پرست جي تصوير سان گڏ جي ايم سيد جي تصوير لڳل آھي....انھن کان پُڇو ته سھين........ته اوھان جي ايم سيد جي فڪر تي ھلندي سنڌ جي آزاديءَ واري جھدوجھد کي ڪيترو مضبوط ڪيو آ.......پڪ ڄاڻو ته ھي سڀ ڊراما آھن سنڌي قوم کي بيوقوف بنائڻ جا......جي ايم جي فڪر جو اُبتڙ استعمال ڇا اوھان جي ضمير کي ملامت نه ٿو ڪري....اگر نه ٿو ڪري ته اوھان به ڊرامي باز آھيون...جيڪڏھن ڪري ٿو ته ملي ڪري آواز اُٿاريون.
مون ۾ لکڻ جي سگھ ته گھڻي آھي، پر لفظ ساٿ ئي نه ٿا ڏين ته ڇا لکان.؟
جيڪڏھن اوھان پنھنجن پنھنجن پنھنجن قوم پرست ليڊرن کي پڏائڻ ئي ايمان جو جُز ٿا سمجھو ته اسان کي ڪوبه اعتراز نه آھي.....گھٽ ۾ گھٽ سيد جو ڪجھ خيال ڪريو.

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

اسان ڳوٺاڻا

اڄ صبح بار بار بابا سائين جن جو فون اچي رھيو ھو، رات دير سان سمھڻ جي ڪري ڀلا ڪٿان ٿي صبح ستين بجين جاڳ ٿئي.؟
پر اڳيان فون ڪندڙ ڪو واندو دوست به نه ھو ته ڪال بزي ڪري ڇڏيان.!
نه ڪال بزي پيو ڪريان ۽ نه ئي رسيو.
نيٺ بابا جي بار بار ڪال مونکي پريشان ڪري ڇڏيو مان سستي کي ڇڏي ڪال رسيو ڪئي ۽ پنھنجي نڀاڳي اسٽائيل ۾ ھيلو ڪئي.
بابا جن جي ڳالھائڻ ۾ لڳي رھيو ھو ته ھو ڪاوڙ ۾ آھن.....۽ ڪاوڙ ۾ ڪال رسيو نه ڪرڻ جو سبب پُڇيائون.؟
مان ڪوڙ جو سھارو وٺندي بابا جن کي چيو بابا معاف ڪجو مان واش روم ۾ ھيس، بابا جن جلدي ئي ھن ڳالھ کي نظر انداز ڪندي پنھنجي ڳوٺاڻي انداز ۾ مخاطب ٿيندي چيو،
عاشق..!! مبارڪ ٿئي،
مان حيران ٿي پُڇيس،
بابا ڇا جي مبارڪ.؟
چيائين ڙي مينھن ويائي ٿئي،
مان بابا کي خير مبارڪ چوندي ڏاڍو خوش ٿيس ۽ بابا جن کان پُڇيو بابا ڇا ڏنائين؟ بابا وراڻيو وش (في ميل)....ان ٽائيم چھري تي مُرڪ اچي وئي......تڏھن مون چيو (اسان ڳوٺاڻا)
بابا جن رمضان ۽ ڪراچي جي حالات جي باري ۾ پُڇندي عيد تي ڳوٺ اچڻ جو چوندي ڪال بند ڪئي.
دوستو..!! ڳوٺ جا ماڻھون مالوند ۽ مال سان ايترو پيار ڪندا آھن جيئن پيءُ ماءُ پنھنجي اولاد سان، ڪنھن به جانور جي بيماري موت وغيره ھنن کي ڏاڍو صدمو رسائيندو آھي.
مان پنھنجي زندگيء ۾ ھيئر تائين ايترو ڪڏھن به ڪون رُنو ھيس جيترو ان رات مينھن جي چوري ٿيڻ تي رُنو ھيس، شايد ئي اُھا رات مونکان وسري.!!1
اسان جي ڳوٺن ۾ مينھن، ڳئون، ٻڪري، رڍ ايتري قدر جو گڏھن جي به چوري عام جام آھي، ۽ ڳوٺ ۾ جيڪڏھن وس واري جي چوري ٿئي به ونڃي ته ڪجھ ئي ڏينھن ۾ واپس.
پر غريب جي مينھن، ڳئون، ٻڪري ۽ رڍ يا گھر جو سامان چوري ٿئي.....ته غريب اھا پڪ ڪري گھر ويھي رھندو آھي ته ڪجھ به نه ٿيندو.

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

Ashique Solangi (منھنجا خيال)

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

تيمور جو خواب هيو ته مونکي ڪراچي ۾ گهر هجي

تيمور جو خواب هيو ته مونکي ڪراچي ۾ گهر هجي

تيمور اڄ ڏاڍو خوش هُيو، هن جي خوشيءِ جو ڪو خاص سبب نه هو

تيمور کي پنهنجي آفيس وارن موٽر سائيڪل ڏني هُئي آفيس اچڻ وڃڻ جي لاءِ

تيمور چوويھن سالن جو نوجوان جنهن جي سر تي ننڍي هوندي کان بار بئجي ويا هئا......تيموروالدين جو اڪيلو پٽ ۽ پنجن ڀينر جو اڪيلو ڀاءُِ هُيو نهايت شريف ۽ ذميوار هو ننڍي هوندي کان وٺي هُيو، جيئن جيئن تيمور وڏو ٿيندو ويو تيئن تيئن هن جي ڪلھي تي بار وڌندا ويا.

تيمور جڏهن پنجن سالن جو اڃان مس ٿيو ته سندس والد وفات ڪري ويو.

تيمور جو خواب هيو ته مونکي ڪراچي ۾ گهر هجي.....۽ مان ڪراچي ۾ ڪجھ نه ڪجھ ڪيان.

جيئن منهنجو ۽ منهنجي گهر وارن جو وقت سٺو گذري تيمور ڳوٺ واري زمين وڪڻي ڪراچي ۾ هڪ سٺو گهر ورتو.

ڪجھ دوستن جي مدد سان تيمور کي ڪراچي ۾ هڪ پرائيويٽ ڪمپني ۾ نوڪري ملي ويندي آھي، ۽ ھو روز ڪمپنيءِ مان ڪم ڪري شام جو واپس ٿيندو آھي

وقت پنهنجي تيز رفتار سان هلي رھيو هو..........

تيمور جي وڏي ڀيڻ شازيه جي ڪجھ ڏينهن ۾ شادي ٿيڻ واري هُئي، تيمور پنهنجي پيڻ جي شاديء ۾ ڏاڍو مصروف هُيو.

صبح جو ڃڄ اچڻي هئي تيمور ان حوالي سان ڊيڪوريشن وارن سان ڳالهائڻ جي لاءِ گهر کان نڪتو.

ڪراچي جي حالات خراب ٿيڻ ۾ ڪابه دير نه لڳندي آھي...اچانڪ ڪراچي جي ٻن تنظيمن ۾ جهيڙو ٿي پيو..ان جهڙي ۾ تمام گهڻي فارنگ ٿي رھي هُئي

هر طرف دونھون ئي دونھون نظر اچي رھيو هو............

تيمور به ان فارنگ جي رش ۾ ڦاسي پيو تيمور نڪرڻ جي ڪوشش ئي اڃان مس ڪندو آھي ته

اچانڪ تيمور کي گولي لڳندي آھي ۽ تيمور موٽر سائيڪل تان هيٺ ڪرندو آھي....هڪ زوردار ڌماڪو ٿيندو آھي ڌماڪو ڪنهن بم جو نه هوندو آھي.....تيمور جي مٿو زور سان روڊ تي لڳندو آھي، شازيه جي هٿن تي لڳل مهندي جورنگ ڦڪو ٿي ويندو آھي

امڙ صدمو برداشت نه ڪري سگهندي آھي

تيمور جو موت تيمور جي سڄي خاندان جو موت بڻجي ويندو آھي

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

اســان جا خــيــال

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

My dear Ali Solangi

منهنجو ننڍپڻ جو دوست ۽ ساٿي سئوٽ (ڪزن) علي ڏنو سولنگي.

جيڪو هن وقت پاڪستان جي آرمي ۾ آهي،،ڇوته هن کي ننڍي لاءِ کان فوجي ٿيڻ جو شوق هيو...اٺين ۾ اسان جُو سر هر هڪ کان سوال پڇي رهيو هيو ته اوهان وڏا ٿي ڇا ٿيندا...ان تي هن اُٿي بيهي پنهنجي سر کي جواب ڏنو هيو ته مان وڏو ٿي فوجي ٿيندس...ننڍي هوندو جو خواب ۽ شوق هن شادي ڪرڻ کان بعد نيٺ پورو ڪيو.

اڄ هن جي ياد پئي اچي....هن سان گڏ گذاريل ننڍپڻ جو شرارتون..مونکي جيئڻ جو سهارو ڏينديون آهن..مان هن کي پيار مان چريو چوندو آهيان..پر ڪڏهن هن مونکي ائين نه چيو ته تون مونکي چريو نه چوندو ڪر.

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>

هڪ ته بيمار ٻيو ته گهر جو ڪم ڪار

عاشق سولنگي

هو ويچاري....هڪ ته بيمار ٻيو ته گهر جو ڪم ڪار

هُن جا ٻار جن جو تعداد درزن کان به مٿي آهي..هُن کي ڏاڍو تنگ ڪري رهيا هئا

مٿان ماني تيار ڪرڻ جو وقت به اچي وڃي ٿو...۽ مڙس جو ٻنيءَ تان موٽڻ جو به ٽائيم ٿي وڃي ٿو، مڙس هُن کي روب ۽ دبدبي جي مونڊ ۾ چئي ٿو سڪينه ماني ڏي....ويچاري سڪينه ۾ ته اها به همٿ نه آهي ته پنهنجي ور کي جواب ڏئي سگهي..سڪينه جي وڏي نياڻي پيءُ کي چئي ٿي بابا امان ماني نه پچائي آهي.....تڏهن سڪينه جي مڙس کي ڪاوڙ اچي ٿي...۽ ڪاوڙ ۾ سڪينه تي هڪ زوردار وار ڪوڏر جو ٿو ڪري ۽ سڪينه ويچاري اڳئي....ڪمزور جسم جي عورت جنهن ۾ رت ته موجود بلڪل نه هجڻ جي برابر هئي.....پٽ تي فتڪندي ساھ ڏئي ٿي...هي هڪ حقيقت آهي..سنڌي سڪينه جي..جيڪا پنهنجي ور جي هٿان شهيد ٿئي ٿي...اهڙيون روز ڪيتريون سڪينه روز اسان جي سنڌي پيپر جي مين صفي تي هونديون آهن

مڪمل تحرير ۽ تبصره>>